فاطمه شعبانی : هرچند مدتهاست که سریالهای تلویزیونی از آن نقطه آرمانی خود دور شده است و از عرصه رقابت با شبکه های ماهواره ای جامانده اند اما در مناسبتهای مذهبی مانند ماه رمضان گاهی سریالهایی روی آنتن می رود که توجه بینندگان تلویزیون را به خود جلب می کند. امسال سریال« برادرجان» به نویسندگی سعیدنعمت الله از شبکه سوم سیما با به کارگیری از هنرپیشه های قوی تئاتر و سینما بیشتر از بقیه سریالها مورد توجه مردم قرار گرفت. سریالی که با داشتن نام سعید نعمت الله به عنوان نویسنده نوید سریال خوب و محکمی را می داد. نعمت الله در این سریال به روابط خانوادگی پرداخت که مدتهاست از خانواده های ایرانی رخت بسته است. از میان قهرمانان اصلی سریال، عاطفه با هنرمندی« نسیم ادبی» نقش اساسی در پیشبرد داستان سریال را داشت و مورد تحسین بینندگان قرار گرفت. « ادبی» که بازیگری را از تئاتر شروع کرده و سالها در صحنه تئاتر بوده است پیش از این با ایفای نقش حمیرا خواهر شهرزاد بیش از پیش بین عامه مردم شناخته شده بود،گفتگوی ما را این بازیگر بخوانید.

درکارنامه شما هم تئاتر، همه تلویزیون و هم سینما است کدام یک از این عرصه هارا بیشتر دوست دارید؟

هر3 تا را دوست دارم. من کارم را از صحنه و تئاتر شروع کردم، به همین دلیل علاقه ام به تئاتر به عنوان یک هنر زنده بیشتر است؛ ولی اصولاعاشق بازیگری هستم و خیلی فرقی نمی کند تئاتر باشد یا سینما و تلویزیون.

مردم در ماه مبارک رمضان شما را در سریال تلویزیونی برادرجان دیدند، بعضی از همکاران شما با وجودی که از تلویزیون شروع کرده اند بعد از بازی در چند فیلم سینمایی اظهار می کنند که ما به تلویزیون برنمی گردیم! شما چطور از تئاتر به تلویزیون آمدید؟

قطعا همکارهای من دلایل خودشان را دارند. خب تلویزیون یکی سری قواعد خاص خودش را دارد که شاید بعضی نتوانند با آن کنار بیایند. همچنین یکسری موضوعات و مسائل اجتماعی است که در تلویزیون نمی توانی به آن بپردازی، برای همین برخی از بازیگران ترجیح می دهند که در تلویزیون کار نکند و این مسئله کاملا شخصی  است که هنرپیشه انتخاب کند که در تلویزیون بازی کند یا نه. من هم شخصا خیلی در فیلم و سریالهای تلویزیونی کار نمی کنم مگر متن هایی که خیلی دوستشان داشته باشم و کارهایی که ارزش کار کردن داشته باشند. مثلا در سریال برادرجان من آقای سعید نعمت الله و قلمش را خیلی دوست دارم. برای من کارگردان، نویسنده و بازیگران یک فیلم و سریال مهم است اما برایم فرق چندانی نمی کند که در قالب تئاتر، سینما یا تلویزیون باشد. برای خودم افت نمی دانم که مثلا من سالها تئاتر کارکرده ام در یک سریال تلویزیونی هم، بازی کنم.

برای ایفای عاطفه - خواهر چاووش- چطور انتخاب شدید؟

آقای سعید نعمت الله این نقش را به من پیشنهاد دادند. به گفته خودشان هنگامی که فیلمنامه را می نوشند از ابتدا چند شخصیت در ذهنشان بود که یکی از آنها عاطفه بود. وقتی فیلمنامه را خواندم هم فیلمنامه و هم کاراکتر عاطفه را خیلی دوست داشتم و قبول کردم که در این سریال بازی کنم.

چقدر شخصیت عاطفه به شخصیت خود شما شبیه است؟

اگر دقت کرده باشید این خانواده به شکل غریبی همدیگر را دوست دارند و به شکل غریبی پشت سرهم و پشتیبان همدیگر هستند. من الحمدالله پدر و مادر بالای سرم بوده اند و خیلی از کارهایی که باید لازم باشد انجام بدهند را انجام داده و می دهند اما در خانواده چاووش پدر و مادر بالاسرشان نبوده است و این خانواده از بچگی خودشان بزرگ شده اند. عاطفه می گوید من بچه بودم اما این برادرها را بزرگ کردم!! بنابراین حسی که نسبت به چاووش، آراز و حنیف دارد کاملا حس متفاوت و یک حس مادرانه است. عاطفه حق دارد در هرشرایطی پشت سر برادرش بایستد حتی وقتی می فهمد برادرش خطا کرده است پشت سرخطا نمی ایستد بلکه پشت سر برادرش می ایستد، می گوید من می دانم که خطا کردی اما ما پشت سرت می ایستیم تا حیثیت تو از بین نرود. عاطفه زن قدرتمندی است که نمونه اش کم پیدا می شود کسی که تا این حد پشت خانواده بایستند. عاطفه در حقیقت پشت حق می ایستاد.

بعد از پخش سریال برادرجان چه بازخوردهایی از مردم گرفته اید؟

مردم عاطفه را خیلی دوست دارند. این را هم حضوری به من می گویند و هم در کامنتها متوجه می شوم. خیلی ها می گویند دمت گرم که خواهر قوی  ای هستی! یادمه یک نفر کامنت گذاشته بود که اگر من خواهری مثل تو داشتم در زندگی غم نداشتم! یا یک نفر دیگر که گفته بود: اگر مردی خواهری مثل تو کنارش باشد هم از بابت خانواده هم از بابت زنش خیالش راحت است یا کسی جرات نمی کند به یک مرد حرف بزند وقتی یک مرد، خواهری مثل تو داشته باشد!!

جالب بود عاطفه با وجودی که برادرش را خیلی دوست داشت اما پشت خانم برادرش هم می ایستاد

چون عاطفه با وجودی که داداشش را خیلی دوست داشت اما کاملا طرف حق بود.

از نظر شخصی خانواده های سنتی وخانواده هایی که اصطلاحا بزرگتر و کوچکتر سرشان می شود را می پسندید؟

بله می پسندم، چرا نپسندم؟

چون در خانواده سنتی بعضی چیزها هنجار و بعضی چیزها ناهنجار است و بسیاری از افراد و جامعه روشنفکر ما غالبا خانواده گریز هستند و از اینکه امر و نهی بشنوند از خانواده فراری اند!

دوره و زمانه عوض شده برای همین ممکن است خانواده گریزی وجود داشته باشد. بچه ها تمایل دارند زود تر مستقل شوند و به سراغ کار و زندگی خودشان بروند. متاسفانه جامعه ای که ما الان درگیرش هستیم خیلی جامعه خانواده پسند نیست و خانواده گریز است و این مسئله هزار و یک دلیل روانشناسانه و جامعه شناسانه دارد که مجال گفتنش اینجا نیست به همین دلیل است که خانواده ها خیلی پشت همدیگر نمی ایستند.

دقیقا به همین دلیل، بعضی از روابطی که در سریال برادرجان جریان داشت خیلی عجیب و غریب به نظر می رسید؟

شاید برای جوانها غریب به نظر برسد اما برای کسانی نوستالژی دهه 30-40-50 را دارند اصلا غریب و دور از باور نیست. چون آن زمان به شدت خانواده معنا داشت، به شدت خواهر و برادر معنا داشت، همیشه خانواده یک بزرگتر داشت که همه از این بزرگتر حرف شنوی داشتند و اینکه در شرایط مختلف و سخت باید پشت خانواده ات و برادر و خواهر بایستی کاملا مفهوم داشت اما برای جوانهای الان ممکن است معنا نداشته باشد.

در حال حاضر مشغول چه کاری هستید؟

مشغول کارگردانی نمایش قصه ظهر جمعه هستم که هنرجویان عزیزم بازی می کنند و متنش را محمد مساوات نوشته است.